Posts Tagged ‘ξενοδοχεία’
Δελτίο Τύπου

Τώρα που ξεσηκώθηκαν οι πολίτες εκφράζοντας με τις υπογραφές αγανάκτηση και οργή για τις καταστροφικές σε βάρος της Λίμνης ενέργειές τους, οι πολιτικοί θορυβηθέντες δείχνουν όψιμο ενδιαφέρον για τη Λίμνη και το Προεδρικό Διάταγμα (Π.Δ.).

Εάν πράγματι ενδιαφέρονταν να συμβάλουν θετικά στη διαμόρφωση ενός Π.Δ. για ουσιαστική προστασία της Παμβώτιδας, θα είχαν καταθέσει τις προτάσεις τους κατά τη δημόσια διαβούλευση από το 2009 και δεν θα κωλυσιεργούσαν με αβάσιμα και παρελκυστικά επιχειρήματα την υπογραφή του ώστε να προηγηθεί η έγκριση περιβαλλοντικών όρων για τα ξενοδοχεία στην όχθη της λίμνης.

Ο Φορέας Διαχείρισης στην αρνητική του γνωμοδότηση για την εγκατάσταση ξενοδοχειακών μονάδων στην Ακτή Μιαούλη – “Βοτανικός” αναφέρει ότι οι εν λόγω εκτάσεις αποτελούν ανέκαθεν υγρολιβαδικές εκτάσεις περιοδικά κατακλυζόμενες, απαραίτητες για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και την προστασία των ενδιαιτημάτων, εξαιρετικά σημαντικούς βιοτόπους της προστατευόμενης περιοχής σύμφωνα με την εγκεκριμένη Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη του 2001.

Ο Σύλλογός μας κατέχει διαγράμματα της Τοπογραφικής Υπηρεσίας και χάρτες της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού (Γ.Υ.Σ.) αλλά και αεροφωτογραφίες και φωτογραφίες όπου αποτυπώνεται ο υγρότοπος.

Πολλοί ηλικιωμένοι συμπολίτες μας είπαν ότι σαν παιδιά έκαναν μπάνιο στην περιοχή αυτή που ονομάζονταν «Γυαλί» γιατί είχε πεντακάθαρα νερά και τώρα είναι καταπατημένη και μπαζωμένη.

Η προσπάθεια από την Περιφέρεια Ηπείρου νομιμοποίησης καταπατημένων και μπαζωμένων εκτάσεων της Λίμνης, περιορίζοντας τη ζώνη προστασίας των 300m και λαμβάνοντας θετικές αποφάσεις για ανέγερση ξενοδοχείων στην όχθη της Παμβώτιδας, υποβαθμίζει το αστικό και φυσικό περιβάλλον και κατ’ επέκταση το τουριστικό και οικονομικό κεφάλαιο της περιοχής μας, αποβαίνοντας εις βάρους του συλλογικού συμφέροντος για την εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων.

 
«Όσο πιο κοντά, όσο πιο ρηχά, τόσο πιο καλά»

Ηπειρωτικός Αγών, του Γιάννη Πάσχου, ολόκληρο το άρθρο εδώ

Αν κάποιος επιχειρούσε να χωρέσει σε ένα σύνθημα ή ένα μότο όσα συμβαίνουν το τελευταίο καιρό με τη λίμνη, πολύ πιθανό να κατέληγε στον τίτλο του παρόντος κειμένου: «Όσο πιο κοντά, όσο πιο ρηχά, τόσο πιο καλά». Αν επιχειρήσουμε να ερμηνεύσουμε το σύνθημα με αριθμούς, σημαίνει κατάργηση του ορίου των 469,54 μέτρων (το υψόμετρο που είναι τοποθετημένος ο υπερχειλιστής της λίμνης και καθορίζει το βάθος της) και κατάργηση ακόμη, της ζώνης προστασίας των 300 μέτρων περιφερειακά της λίμνης.(…)

Η ήδη επιβαρυμένη λίμνη μας με επιπρόσθετη, περιφερειακή, οποιουδήποτε είδους πίεση και με παράλληλη μείωση ακόμη περαιτέρω του βάθους της θα εξελιχθεί σταδιακά σε μια εντελώς αφιλόξενη περιοχή, της οποίας τα πρώτα σημάδια ήδη διαπιστώσαμε με την έκρηξη των κυανοφυκών το καλοκαίρι του 2006.

Αντί λοιπόν να γίνονται συνεχώς εκπτώσεις στην προστασία της λίμνης και αντί να προσπαθούμε να προσαρμόσουμε την λίμνη (αν είναι δυνατόν!) στην πόλη, στις οικιστικές και άλλες ανάγκες που προέκυψαν με τα χρόνια, καλό είναι να σκεφθούμε ακριβώς αντίθετα. Καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι οι πολιτικές μας και οι φιλοδοξίες μας, θα πρέπει να προσαρμοστούν στις ανάγκες της λίμνης, αν θέλουμε να έχουμε, έστω και μια αμυδρή ελπίδα, τα παιδιά μας να μην αντικρίζουν πίσω από διπλά, ερμητικά κλεισμένα τζάμια κάποιου δωματίου ενός νέου πολυτελούς παραλιμνίου ξενοδοχείο έναν απέραντο βούρκο.